داری چه غم تو امشب؟ ای ذهن تار مخدوش
لبریز چیست فکرت؟ آتش‌فشان خاموش

تصاحب کرده‌ای شهر دل ما را تو بی‌لشکر
نکردی ذره‌ای رحمی از آن ابروی چون خنجر

نمی‌گردد پی یوسف کسی وقتی تو اینجایی
که تو گم‌گشته‌ی کنعانی دل‌های شیدایی

مانند آن شیری که بیند صید سرگشته
به ‌یک حمله کند دل، به کمینی دل‌آشفته

زنجیر قرارم متلاشی شده پیداست
آرامش دل رفته از این شعر هویداست