نگارا رو نما آن رو که دل را بر تو بسپارم
بدوزم چشم بر پرتو، نگه بر تو نگه دارم

بتابانم نگارت را تویی آن دلبرِ دلجو
تو روشن تر ز هر نوری، تویی خورشیدِ پندارم

قدِ سرو و رخِ بی شبه، نداری مثل و مانندی
تو آن سرو خرامانی تویی سَروی ز گلزارم

کمان ابروهایت مرا تیری رهاند بر دل
تویی صیاد بی رحمی که در بندش گرفتارم

مرا عشق تو شد آغاز و از جور تو دل آشفت
دگر بی تو نگردد سر، سرِ پر درد بیمارم...