در عشق، بی وفایی، رسم زمان همین است
کاری نمی توان کرد، دنیا اگر چنین است

فکر تو از خیالم بیرون نمی رود عشق!
نام تو حک نشانِ این خاتم و نگین است

احساس دوری از تو ترسی به جانم انداخت
حاشا مگر که یک دزد، در راه در کمین است

دنیا اگر چه ما را دور از هم و جدا ساخت
بینی که این زمانه، بسیار خوشه چین است

شیرین بُوَد اگر جان، گیری ز من که در عشق
با تو اگر چه مردن، آن نیز دلنشین است

من همچنان درختم در انتظار باران
گاهی کنم فراموش، این ریشه در زمین است

آتش اگرچه سوزان ، عاشق اگرچه پرغم
تمثیل بس به جایی‌، کین عشق آتشین است

با مهر تو جهانم محدود شد به اندوه
بار غمِ تو ای دل! همواره با معین است..