آن عشق جگر سوز دوباره غلیان کرد
در عمق وجودم، غم دیرینه نهان کرد

یک روز به من آن خبرِ دلکشِ پر درد
از سوی رقیب آمد و بغضم فوران کرد

لیلی ات اگر بگذرد از عشق تو دیگر
کاری که به حال دل مجنون نتوان کرد

ای داد! چه سخت‌است اگر بشنوی از یار!
او مهر و وفا را همه، خرجِ دگران کرد

آن دوست که روزی به تو پیمان وفا داد
یکدفعه گذشت از سرِ پیمان و چنان کرد

بشمار شمارِ شب تنهایی دل را
بر یاد بیاور چه کسی با تو همان کرد!

عمری به امانت بسپردم به تو دل را
احوال من و فصل دلم، سرد و خزان کرد

تا دیدم از آن آیِنه تصویر تو بی من
باران زد و اشکِ غمش از دیده روان کرد

دریای خروشان نگاهت چه مگر داشت؟
آرامش دل برد و معین را نگران کرد...